دل گر بشود عاشق، دلدار نمی خواهد
گل در بر هر بستان ، عطار نمی خواهد
تا دل نرود از جان ، دلدار نمی بیند
زخم دل مشتاقان، تیمار نمی خواهد
دل در غم هجرانش ،شد عازم ویرانه
آواره ویرانه ، غمخوار نمی خواهد
مستی چه نشان داری، از کوی خراباتم
زنهار ، مسیحا یی ، زنار نمی خواهد
گردیده سپهر آگه ، از دایره قسمت
این دایره دان اما ، پرگار نمی خواهد
از بارش هر رحمت ، شوقی به دلم دارم
شکرانه باران را ، دستار نمی خواهد
# سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
این وطن در عمق گندابِ ریا گم می‌شود
شوق ایمانم درین ماتم سرا گم می‌شود
با لباسِ پاکِ پیغمبر چنان کردند تا
حرمتِ عمامه و مِهرِ عبا گم می‌شود
مدعی می گفت: دینم مکتبِ پاکیزگیست
چون طلا پاک است ، انبار طلا گم می‌شود
شهر پر شد از دروغ و از ربا و اختلاس
قامتِ این شهر در دامِ بلا گم می‌شود
این همه گلدسته و محراب و منبر از چه روست؟
در دیاری که دعایِ ربنا گم می‌شود
بی حیائی در میانِ مردمِ این شهر نیست
در میانِ والیانِ ما حیا گم می‌شود
آن همه خونی که پایِ شوکت این شهر ریخت
بی ثمر ماند و شکوهِ این سرا گم می‌شود
تا خدا سر را بگرداند ، بسویِ دیگری
ماه و خورشید و سپهر و ما سِوا گم می‌شود
روزِ بیداری عجب روزیست ، در تقویم شب
سر خوش آنروزی که خواب از چشم ما گم می‌شود
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
سلام 🖐
ضمن تشکر از همه عزیزانی که محبت کردندو از این سایت بازدید نمودند
تقاضا دارم ، در مورد اشعار ارسالی نظرات خود را ازطریق درگاهِ (نظر) که در زیر هر شعر درج شده ارسال بفرمایند .
مطمئن هستم این نظرات برای بنده راهگشا خواهد بود
متشکرم
آیدی بنده
@M22SP
🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸🌼🌸
شهرِآبادی درین ویرانه ها گم می‌شود
آشنائی در دلِ بیگانه ها ، گم می‌شود
بس که دود اندودِ دودِ فتنه شد این سرزمین
راهِ دیر و کعبه و میخانه ها گم می‌شود
قامتِ ساقی شکست و خمِّ می بر باد رفت
حرمتِ میخانه و پیمانه ها گم می‌شود
عاشق و غمخوارِ شهرِ عاشقی با تیرِ غیب
پر گشود و در دلِ پروانه ها گم می‌شود
بعدِ مرگش شانه ها آماده ی تابوت اوست
وقتِ یاری تکیه گاه و شانه ها گم می‌شود
در دلِ تاریخ هم امروزِ ما افسانه ایست
با وجودش باقیِ افسانه ها گم می‌شود
ای مغول راحت بخواب و ای سکندر شاد باش
نامتان ، از عاملِ ویرانه ها ، گم می‌شود
هر کلاغی آمداز ، محصولِ گندمزار چید
چون مترسک شد نگهبان دانه ها گم می‌شود
در سپهرِ شهر هم بدرِ عدالت شد هِلال
آخرِ ماه است و نور از خانه ها گم می‌شود
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
بیا ای دوست ایران را بسازیم
به شرق و غرب عالم دل نبازیم
تو هم ای شیخ کمتر با عرب باش
بیا کمتر پیِ نان و رطب باش
بیا با ما سرِ یک سفره بنشین
بیا و خوانِ بی نان و نمک بین
بیا و با عدالت همنوا شو
کمی هم با صداقت همصدا شو
دکان های خموش و بسته را بین
بیا و کاسبِ دلخسته را بین
بیا بر حالِ بیماران نظر کن
دمی از از تخت و بالینش گذر کن
بیا و چهره های زردشان بین
سرشک و بغض و آه سردشان بین
بیا با ما بسویِ جنگل و دشت
ببین بر این غریبستان چه بگذشت
نه افرا مانده نه سرو و چناری
نه بر بید و صنوبر برگ و باری
چنار و کاج را از بیشه بردند
صنوبر را زِ سر تا ریشه خوردند
بیا با ما ببین هامون کجا رفت ؟
شکوه و شوکتِ کارون چرا رفت؟
چرا آتش میانِ هور افتاد ؟
چرا هور العظیم در گور افتاد ؟
چرا خاکِ عراقی هایِ سرمست ؟
گلویِ خسته ی اهواز را بست
چرا زاینده رودِ زنده خشکید ؟
سپاهان از چه رو بر خویش لرزید؟
چرا بیگانه تا مشهد رسیده ؟
غرور و عصمتِ ما را دریده؟
سپهرا گوشه ای از درد گفتی
زبان بستی تمامش را نگفتی
دگر چیزی نمانده تا ببازیم
کَرَم کن تا که ایران را بسازیم
بیا یکدل شویم و دست در دست
بسانِ بیدلانِ عاشق و مست
بیادِ روزهای رفته بر باد
کنیم ایرانِ خود را شاد و آباد
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
رسیده ناله زِ یاران که بی خبر ، ماندیم
در انتظارِ درختانِ بی ثمر ، ماندیم
به موجهایِ بلا ، عاشقانه تن دادیم
ولی اسیرِ صدفهایِ بی گهر ، ماندیم
پیِ سَر و پیِ سامانِ خویش می گشتیم
شدیم بی سر و سامان و در بدر ماندیم
نه تکیه گاه و پناهی ، نه سایه ی امنی
بسانِ طفلِ پریشانِ بی پدر ، ماندیم
کجاست هاتف غیبی که وعده ها میداد
به وقتِ چیدنِ خرمن گرسنه تر ماندیم
حکایتِ لبِ عطشانی است و کوزه ی آب
کنارِ کوزه ی آبیم و تشنه تر ، ماندیم
بگو سپهر چرا ؟ چون شکسته زنجیری
گسسته ایم و چرا سرد و بی اثر ماندیم
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺
