لاله رُخان

 (ترکیب بند ) 

تقدیم به همرزمان شهیدم 

روزها در پیِ آن بوده که شب را چه کنیم

خلوت و غصه و تنهائی و تب را چه کنیم 

شیشه بغض گلو گیر شکست و ماندیم 

خونِ پنهان شده ی بین دولب را چه کنیم 

حاصلِ بغضِ بجا مانده ی تقدیر شدیم 

سینه ی زخمیِ آلامِ نفس گیر شدیم 

عاشقی دام شد و دانه ی آنیم همه 

دانه ی خفته به سیلاب زمانیم همه 

طالعِ ما به بیابانِ خدا داد فلک 

اینچنین بود که بی نام و نشانیم همه 

خار روئیده به صحرایِ جنون یعنی ما 

لاله ی مانده به سودایِ نگون یعنی ما 

بالِ پروانه زِ عاشق شدنش می سوزد 

شمع در پرتوِ آتش بدنش می سوزد 

ولی از عاشقِ بیچاره خبر نیست چرا؟

او که از عشق همه جان و تنش می سوزد

جانِ عاشق هدفِ دود شدن بود فقط؟

هیزمِ آتشِ نمرود شدن بود فقط؟

بالِ ما چیده شد و در قفسی افتادیم 

سیب بودیم ، به دامِ هوسی افتادیم 

شبنمِ عرشِ خداییم ، به زیر آمده ایم 

در بیابانِ پر از خار و خسی افتادیم 

جای ما نیست در این خاک خدایا مددی 

میخوریم حسرتِ افلاک ، خدایا مددی 

گرچه دردانه ی دادارِ جهان ما بودیم 

مَلَکِ رانده ی از باغِ جنان ما بودیم 

بخت و اقبالِ بد اینجاست که در عالم خاک

خورده ی ترکه ی بیداد گران ما بودیم 

درد این بود که در باغ سرِ لاله شکست 

جایِ گل خار و خسِ هرزه ی دریوزه نشست 

خونِ با خاک در آمیختگان ما بودیم 

بدنِ زخمیِ خورشید نشان ما بودیم 

ساغر و کوثر و شدّادِ اِرم یعنی ما 

خونِ بینِ دو لبِ لاله رُخان ما بودیم 

تا سپهر و فلک و چرخ بچرخد هستیم 

تا مه و زهره و ناهید بخندد هستیم 

                                      #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺