آغاز تویی

دروازه ی صبح و درگه شام تویی

آغاز تو هستی و  سر انجام تویی

سرمستِ نفختُ فیهِ من روح منم 

آگه به رموزِ باده و جام تویی 

                             #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

استاد شعبانی ( خواننده و نوازنده سه تار )

دل سودا زده ی حافظ و من (شعری تلفیقی با شعر حضرت حافظ )

گفته بودم که توانم بنشینم برِ عشق 

نام خود ثبت کنم در ورقِ دفتر عشق 

سینه از مرحمت عشق تو ویرانه کنم 

یا که ویرانه خود پر کنم از اختر عشق

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت 

آنشی بود درین خانه که کاشانه بسوخت

عشق شد آتش و من سوخته در آتش عشق 

رویِ من سرخیِ افروخته در آتش عشق 

دل من در بدر و چشم براهِ رهِ او

او برایم شرر اندوخته  در آتش عشق 

تنم از واسطه ی دوری دلبر بگداخت 

جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت 

پر و بالی به برم نیست که پر گیرم باز 

نیست امید ، که آرامِ سحر گیرم باز 

شمع هم قصه ی شیدائی ما می دانست 

و دعا کرد که آن یار ، به بر گیرم باز 

سوز دل بین که ز بس آتش و اشکم دل شمع 

دوش بر من زِ سرِ مهر ، چو پروانه بسوخت 

او نه بیگانه که خویش است و خیالش باماست 

آتشِ دوریِ سوزنده ی خالش با ماست 

مژده دادم به دلم بعدِ تفال گفتم 

ناله کمتر کن ازین بخت که فالش با ماست 

آشنایی نه غریب است که دلسوزِ من است 

چون من از خویش برفتم دلِ بیگانه بسوخت 

من همانم که سحر راهیِ میخانه شدم 

بعدِ آن معتکفِ گوشه ی ویرانه شدم 

خرقه انداختم و سجده رها کردم دوش 

بعد عاشق شدنم ، همدم پیمانه شدم 

خرقه ی زهد مرا آبِ خرابات ببُرد 

خانه ی عقلِ مرا آتشِ میخانه بسوخت 

این شرر چیست؟ که پیمانِ مرا داد به باد 

یا رسید از ره و ایمانِ مرا داد به باد 

گرچه از توبه مرا هیچ نیفتاد به شَست

توبه هم جامِ می و جانِ مرا داد به باد 

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست 

همچو لاله جگرم بی مِی و خمخانه بسوخت 

از همان روز که من دل به نگاهت بستم 

دل به مژگان و به چشمانِ سیاهت بستم 

به امیدی که رَسی از ره و یارم باشی 

منتظر مانده ام و دیده به راهت بستم 

ماجرا کم کن و باز آ ، که مرا مردمِ چشم 

خرقه از سر به در آورد و به شکرانه بسوخت 

الغرَض قصه دراز است ، چه گویم با تو 

قصه ی سوز و گداز است، چه گویم باتو

از سپهر آمده این عشق خدا می داند 

او فقط محرمِ راز است ، چه گویم با تو 

ترکِ افسانه بگو حافظ و مِی نوش دَمی 

که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت 

                                    #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

شوق وصال

صحرای دلم شوق وصالی طلبد

.

بـر مـــأذنه عـشـق بــِلالـی طلبد

.

صبح آمده دروازهٔ لب را بــگشا

.

از کنـج لـبت بـوسه کالی طلبد

.

از چهره نقابی بفکن کعبه جــان

.

طائف شده دل نقش جمالی طلبد

.

آغوش گشا بـگذر ازاین امرمـحال

.

مجنون شده دل امر محالی طلبد

.

باگوشه چشمت نگهی کن به سپهر

.

از فـــرّ نـگاه تــــو جـــــلالی طلبد

.

عمری بگذشت و فرصتی نیست که دل

.

زیـــن تــــوســن ایــــّام مجــالی طلبد

.

                                       #سپهر 

.🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

عصر سه شنبه همراه با استاد محمد نوری (موسیقی‌دان آهنگ ساز و نوازنده چیره دست ویولون)

منصور زمانه

مرد بی نام و بی نشانه منم ، خسته از رنجِ خوان و خانه منم

بهرِ ماندن همه بهانه تویی ، عاشق عشق بی بهانه منم

تو همایِ نشسته بر قافی ، فاتح قله های اَعرافی 

من شباویزِ قامتِ سحرم ، غرقِ در هق هق شبانه منم 

من کویرم کجاست بارش عشق ؟ تا کنم سجده در ستایش عشق 

آنکه جایِ شقایقِ عاشق ، زده در خونِ خود جوانه منم 

باده نوشیده مست او شده ام ، مست جام الست او شده ام 

خونِ خود را حلالِ او کردم ، آه،،منصورِ این زمانه منم 

شرمسارم ، سلاله ی هوسم ، بی گنه در میانِ این قفسم 

جرمِ من اشتباه آدم بود ، حاصلِ کارِ مجرمانه منم

باید از دام ها رها باشی ، تا دلاویزِ کبریا باشی 

از زمین تا سپهر پر بکشی ، تا بگویی که جاودانه منم 

                                 #سپهر 

🌺🍃🌺 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃

مژده ی باران(غزل عاشقانه )

منِ بی جان چه نشستم صنما ، که بیایی و به من جان بدهی

 

به کویری که زِ من ساخته ای ، برسی مژده ی باران بدهی

تبِ این بادبه امروز از توست ، شبِ بی شادیِ امروز از توست 

کاش در لحظه ی تنهایی و تب ، برسی مژده ی درمان بدهی 

قفسِ سینه برایم بی تو ، آهِ آدینه برایم بی تو 

کاش ای کاش به تنهایی من ، برسی مژده ی پایان بدهی

جایِ گیسو ،،،به پریشانیِ باد ، یا به شیرینِ جدا از فرهاد 

کاش ای کاش نسیمِ سحری، برسی مژده ی  جانان بدهی

کاش با این همه شیدایی من ، برسی در شبِ یلدایی من 

یا به این حالِ زلیخایی من ، مژده ی یوسف کنعان بدهی 

شد (سپهرِ) دلِ من رنگِ شراب ، برسان مستیِ این حالِ خراب

 

کاش جایِ خبر از جرعه ی ناب ، مژده ی ساقیِ مستان بدهی

                                                                          #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺

بیدار (رباعی )

من به لطف و کرم توست که بیدار شدم 

بیخود از خود شدم و شهره ی بازار شدم

تو زِ تنهائی خود رفتی و دادار شدی 

من زِ منصوری خود ماندم و بر دار شدم

                                       #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺