دورنگی

آنکه دستش به جیب ما می رفت 

ظاهرا پیرو پیمبر بور 

روز و شب هم دم از علی می زد 

عاشقِ سینه چاکِ حیدر بود 

آنکه دستش به جیب ما می رفت 

سوره ی توبه بر لبش جاری  

اعتقادش نماز اول وقت 

دستش از قطره ی وضو ، تر بود 

آنکه دستش به جیب ما می رفت 

داغِ پیشانی اش نمایان بود 

شیعه بود و ارادتش بسیار 

رویِ دوشش نشانِ قنبر بود 

خسته ام خسته از دو رنگی ها 

خسته از اقتدارِ زنگی ها 

این همه رنگ ، این همه نیرنگ 

حاصلِ اعتبارِ منبر بود 

منبری که علی بر آن می رفت 

دادِ عدلش به آسمان می رفت 

آی مردم ، کجاست آن منبر ؟

منبری که زِ عرش برتر بود 

شرح حالِ علی نمیخوانید؟

از علی از علی چه می دانید؟

خوانده بودم که جایِ بیت المال

رویِ دستِ عقیل آذر بود

بر سرِ چاه ، ردّ پایِ که بود؟

آن همه ناله از برایِ چه بود؟ 

به همان چاه و ناله ها سوگند 

از یقینِ شما مکدّر بود 

نه امیدش به دولت و قدرت 

نه نگاهش به ثروتِ ملت 

آفتابِ بلندِ ایمان و 

سایه ی بی قرینِ داور بود 

شیعه ای؟ شیعه ی همین رهبر؟

حاصلِ ریشه ی همین رهبر؟

کِی شنیدی ؟ که خارِ بی بنیان 

حاصلِ ریشه ی صنوبر بود

از سپهرِ خدا نشانی داشت 

قدرتِ رعدِ آسمانی داشت 

یارِ مظلوم بود و محرومان 

فاتحِ بی نظیرِ خیبر بود 

دیگر از نامِ او ، دم مزنید 

از میِ جامِ او ، هم مزنید 

نام و جامش قداستی دارد 

ساقیِ بی بدیلِ کوثر بود

آخرِ این سروده فهمیدم 

آنکه دستش به جیب ما می رفت 

تکه ای از وجودِ شیطان بود 

بنده ی مال و زیور و زر بود 

آنکه دستش به جیب ما می رفت 

حاصلِ لقمه ی حرامی بود 

آن حرا می جنینِ لا مذهب 

نسلِ جا مانده ی سکندر بود

                          #سپهر  

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺