نقطه پایان

امروز پریشان پریشانی خویشیم              حنانه ترین دیده ی بارانی خویشیم

ازگردش این چرخ و فلک هیچ ندیدیم         سرگرم پریشانی و حیرانی خویشیم

باریزش بهمن به سرخانه شکستیم          دلسردترین فصل زمستانی خویشیم

هم ناله ی آهیم و هم آوای سکوتیم          آبادترین شانه ی ویرانی خویشیم

افسره ترین زمزمه ی وقت دعائیم             بی روح ترین رهبر روحانی خویشیم (نفس لوامه )

گم کرده ی راهیم و به مقصد نرسیدیم       چون پشت سر رهبر شیطانی خویشیم (نفس اماره )

محراب نشین بوده و سجاده پرستیم         بیهوده ترین داغ به پیشانی خویشیم

نه کعبه ی جانیم و نه مصلوب صلیبیم         تسلیم ترین فرد مسلمانی خویشیم

مغضوب خدائیم و زمین خورده ی آدم          بیگانه ترین آدم مهمانی خویشیم

چون بلبل کز کرده به کنج قفس خویش       دور از گل و گلزار و غزل خوانی خویشیم

مهتاب سپهریم ولی در پس ابریم               محجوب ترین چشمه ی کیهانی خویشیم

هرکس به شروعی دل خود خوش کند اما    مامنتظر نقطه ی پایانی خویشیم