نبضتان کاش منظم بزند
شاد و بی غصه و بی غم بزند
تا طبیبان همه بیکار شوند
فارغ از گرمی بازار شوند
کاش همیشه سلامت باشید
راحت از بند ملامت باشید
کاش اندوه و بلا دور شود
همه ی ظلمتتان نور شود
کاش شبها همه آرام شوید
تا که دور از همه آلام شوید
دیده ای کاش زِ غم تر نشود
لاله ای کاش که پرپر نشود
دم به دم سبز و بهاری باشید
همچنان چشمه ی جاری باشید
همره باد صبا برخیزید
با گل و سبزه بهم آمیزید
کاش همسویِ سلامت باشید
ساکنِ کویِ سعادت باشید
از (سپهر)است دعای رهتان
تا خداوند شود همرهتان
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
منِ بی جان چه نشستم صنما ، که بیایی و به من جان بدهی
به کویری که زِ من ساخته ای ، برسی مژده ی باران بدهی
تبِ این بادیه امروز از توست ، شبِ بی شادیِ امروز از توست
کاش در لحظه ی تنهایی و تب ، برسی مژده ی درمان بدهی
آهِ در سیه برایم بی توست ، آهِ آدینه برایم بی تو ست
کاش ای کاش به تنهایی من ، برسی مژده ی پایان بدهی
جایِ گیسو ،،،به پریشانیِ باد ، یا به شیرینِ جدا از فرهاد
کاش ای کاش نسیمِ سحری، برسی مژده ی جانان بدهی
کاش با این همه شیدایی من ، برسی در شبِ یلدایی من
یا به این حالِ زلیخایی من ، مژده ی یوسف کنعان بدهی
شد (سپهرِ) دلِ من رنگِ شراب ، برسان مستیِ این حالِ خراب
کاش جایِ خبر از جرعه ی ناب ، مژده ی ساقیِ مستان بدهی
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
(بیاد همرزمان شهیدم)
ما درین ویرانه تنها مانده ایم
از رکاب قافله جا مانده ایم
در غروب آن همه خورشید ما
دل غمین بهر تماشا مانده ایم
آن سبکباران چو مجنون رفته اند
ما فقط در عشق لیلا مانده ایم
شد رها از بند پرها را گشود
ما به بند زهد و تقوا مانده ایم
از زمین تا بیکران پرواز کرد
ما چرا در کار دنیا مانده ایم
می نوشت الحمد را با خون خود
ما چرا در ظلّ معنا مانده ایم
او زِ طاقِ گنبد مینا گذشت
ما چنان یک سنگِ خارا مانده ایم
او که رفت و جاودان شد نام او
ما برای نام اینجا مانده ایم
او ز جان و مال و ناموسش گذشت
ما چرا در فکر یغما مانده ایم
او به فتوای خودش آزاد شد
ما اسیر حکم ملا مانده ایم
در ( سپهر ) و کهکشان ها رفته او
ما چرا در خواب و رویا مانده ایم
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
می رسد از هر طرف دردی ، بگو درمان کجاست
دستِ یاری گر کجا دیدی ، طبیب جان کجاست؟
خسته از جامِ می و پیمانه ی دنیا شدیم
از می و مستی حذر کن ، کویِ هشیاران کجاست؟
ساکنِ کویِ حقیقت را نشان ره بپرس
بی سر و سامان چه داند سر کجا سامان کجاست
ما زلیخا ئیم و یعقوبیم در این روزگار
بویِ پیراهن کجا و یوسف کنعان کجاست؟
شهر پر شد از گدا و دزدِ بیت المال ، کاش ...
یک نفر باشد بگوید ، کفّه ی میزان کجاست
ما عدالت را به میخ مصلحت آویختیم
آتشِ دستِ عقیل و ماهِ نخلستان کجاست؟
باغِ ما را نیست دیگر باغبانی چیره دست
لاله و سرو و صنوبر های این بستان کجاست؟
در دیارِ گنبد و محراب و علم و دین چرا؟
یک مسلمان نیست یاران ، گوهر ایمان کجاست؟
در کویر جانِ ما خشکید بذر آرزو
ابرِ زیبایِ سپهرو نم نمِ باران کجاست؟
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
ز بطالت برهانید مرا
به حقیقت برسانید مرا
برهانید ز تاریکی شب
برسانید به خورشید مرا
بِبَرَم تا به سرا پرده ی عشق
برسان باده ی امید مرا
دلقِ ازرق زِ تنم بردارید
بدهید جامه ی توحید مرا
اگر از راه به بیراهه روَم
بدهید حکم به تبعید مرا
نشود قطع ، امیدم از دوست
شاید اینبار پسندید مرا
هر شبی تذکره ام امضا شد
شاید آنشب بشود عید مرا
بفشانید زِ مینایِ سپهر
عطرِ سجاده ی ناهید مرا
#سپهر
🌺🍃🌺 🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
یا حالِ پریشانِ دلم شانه ندارد
یا شانه سری چون منِ دیوانه ندارد
از کوچه ی ما عاشقی و عشق کجا رفت؟
کین جا سحر و شعله و پروانه ندارد
نه تیشه دگر کوه شکافد نه که فرهاد
امّید به شیدایی جانانه ندارد
لیلی دگر امروز نه لیلی ست که لیلاست
مجنون زِ چه رو ؟ چهره ی مردانه ندارد
از مستی و از راهِ درستی خبری نیست
چون میکده اش ساقی و پیمانه ندارد
آبادیِ ما پر شده از ماذنه اما ....
بیچاره خروسی که در آن لانه ندارد
اینجا همه عابد شده و کعبه پرستند
کَس نیست بگوید که خدا خانه ندارد
تا اهلِ ولایت همه در نعمت و نازند
بیچاره یتیمی ست که کاشانه ندارد
این شهر که دین دیرک آن بود فرو ریخت
آن شهر بهم ریخت که میخانه ندارد
دیدم همه جا، جایگهِ لات و هبل شد
چون بت شکنِ عاقل و فرزانه ندارد
در باغ نگر ، هرزه علف گل کُند امروز
گل ،، هرزه گیاهیست که گلخانه ندارد
برخیز( سپهرا) و ازین باغ سفر کن
این باغ ، دگر لاله و ریحانه ندارد
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
تا کی سیاه ؟ پشتِ سر و روبرویِ ما
تا کی تباه ؟ روز و شبِ پیش روی ما
تاکی به رنگِ شب ؟ سحر و صبحِ زندگی
گیرد هزار بغضِ دمادم ، گلویِ ما
تا کی بجایِ عشق ؟ غمِ آب و نان خوریم
تا رنگِ خونِ دل بچکاند ،،، سبویِ ما
تا کی به داسِ هوس غنچه می بُرید ؟
تا کی گلاب می کشی از لاله رویِ ما ؟
در هر بهار ، منتظریم ، با دو چشمِ تر
تاکی درِ بسته شود وا ؟ به رویِ ما
سروِ روان ، خشک شد از فرط تشنگی
آبِ روانِ رفته نیامد ، به جویِ ما
مرغِ سعادتی که پرید ، از دیارِ ما
باهیچ قیمتی نزند ، سر به کویِ ما
گردونِ هفت بندِ سپهرم چرا ندید ؟
بر باد رفتنِ هدف و آرزوی ِ ما
از عمقِ جان ، زِ دستِ تو فریاد می کشیم
تا کر شود ، فلک از های و هوی ما
#سپهر
🌺🍃🌺
