گوهر ایرانی
شهره ترین صنعتِ سبحانیم زهره ترین ، آیتِ کیهانیم
شبنمِ صبحم ، پدرم آفتاب پورِ پری زاده ی تورانیم
رنج کشم ، گنج ببار آورم گنج دَهَم ، گرچه برنجانیم
با نفسم ، عِطر بپاشم به شهر عود شَوَم ، گرچه بسوزانیم
چون وطنم ، گوهرِ یکدانه ام گنجِ بجا مانده ی ، ویرانیم
پیروِ درس و قلم و مکتبم عالمم و دشمنِ نادانیم
صبرِ دماوندم و کوهِ سهند سرخ ترین آتشِ پنهانیم
قوّتِ بازویِ من از آرش است گردِ وطن حلقه ی کیوانیم
تاجِ سرِ ثور و ثریا منم وارثِ اندیشه ی سلطانیم
نی عربم نی که زِ روم آمدم نی حبشی زاده و عثمانیم
طالبِ صلحم نزنم کوسِ جنگ دشمنِ هر بی سر و سامانیم
آب دَهَم گر چه خودم تشنه ام جان بدهم با لبِ عطشانیم
هر که درین خاک شده میهمان گفت که شاد از شبِ مهمانیم
این همه زان روست که کوروش مرا از خُمِ منشور ، بنوشانیم
خونِ شفق در پِی و رگهای من صبحِ گذرگاهِ خراسانیم
داغِ تحجر ، نزنم بر جبین نامِ وطن ، زینتِ پیشانیم
هر گذر از نام من آباد شد زمزمه ی ابرم و بارانیم
زاده ی خورشیدم و ابر و سپهر یک گُهرِ خالصِ ایرانیم
هست گواهِ من و این واژه ها ریشه و پیشینه ی طولانیم
#سپهر
🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃
دردانه
