پرواز (عارفانه )

گذر از جسم خاکی ، تا که رنگ ارغوان گیری 

کنار ارغوانی ها، جلال بیکران گیری 

نه دامی پایِ تو گیرد ، نه دل بر دانه ای بندی 

قفس را گر که بشکافی و راهِ آسمان گیری 

اگر از خود گذر کردی ، شبِ معراج را بینی 

چنان دردانه ی عالم ، شکوهِ عرشیان گیری 

درونِ پیله ی تن از چه رو خوابیده ای تا کی؟

بشو پروانه تا پرواز ، در باغِ جنان گیری

نبوید غنچه ای را یارِ محبوبی بیا بیرون 

شکوفا شو که در آغوشِ یک معشوقه جان گیری 

چو مروارید باید از غلافِ تن برون آئی 

شوی گوهر که تا جائی به تاجِ خسروان گیری 

سپهرا ، گر زِ خود رستی ، رهِ هفت آسمان پوئی 

وگرنه بر زمین مانی و نامِ خاکیان گیری 

                                #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺