امید شفاعت (عرفانی )

صنما ببین تو ما را ، به کرشمه ی نگاهی 

بنگر  زِ چشمِ عاطف ، به نگاهِ گاه گاهی

زِ شبم  سحر  بر آید ، زِ سحر سپیده آید 

همه دم به سجده نالم ، به شفاعت گناهی 

زِ گنه سیاه شد دل ، فقط این امید مانده 

که به نورِ یک نگاهی ، ببری زِ دل سیاهی 

نه رهی ، نه رهنمایی ، نه سری نه سر پناهی

تو مگر به سویم آیی  ، که پناهِ بی پناهی 

تَبَه است عمرِ آنکس ، که به یادِ تو نباشد            

که به یادِ تو نشستن، گذَرَست زین تباهی

شهِ بی قرینِ هستی ، به(سپهرِ) جان نشستی

برسد شمیمِ عِطرت ، زِ نسیمِ صبحگاهی

                                      #سپهر 

🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺🍃🌺