بر باد رفته

تا کی سیاه ؟ پشتِ سر و روبرویِ ما 

تا کی تباه ؟ روز و شبِ پیش روی ما 

تاکی به رنگِ شب ؟ سحر و صبحِ زندگی

گیرد هزار بغضِ دمادم  ، گلویِ ما 

تا کی بجایِ عشق ؟ غمِ آب و نان خوریم 

تا رنگِ خونِ دل بچکاند ،،،  سبویِ ما

تا کی به داسِ هوس غنچه می بُرید ؟

تا کی گلاب می کشی از لاله رویِ ما ؟

در هر بهار ، منتظریم ، با دو چشمِ تر 

تاکی درِ بسته شود وا ؟ به رویِ ما 

سروِ روان ، خشک  شد از فرط تشنگی

آبِ روانِ رفته نیامد  ، به جویِ ما 

مرغِ سعادتی که پرید ، از دیارِ ما 

باهیچ قیمتی نزند  ، سر به کویِ ما 

گردونِ هفت بندِ سپهرم چرا ندید ؟

بر باد رفتنِ  هدف و  آرزوی ِ ما 

از عمقِ جان ، زِ دستِ تو فریاد می کشیم 

تا  کر شود ، فلک از های و هوی ما 

                                          #سپهر

🌺🍃🌺